حضرت علامه مصباح یزدی در دیدار با جمعی از طلاب مدرسه علمیه قائم(عج) چیذر گفت: معیار ارزشگذاری كارها حجم و هزینه صرف شده برای آنها نیست؛ بلكه باید ببینیم این كار چه مقدار مورد توجه حضرت ولی عصر(عج) قرار گرفته است.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی آثار حضرت آیت الله مصباح یزدی، ایشان با اشاره به آیههایی از قرآن كریم گفت: در قرآن كریم كارهایی مورد قبول و ارزشمند تلقی شده است كه با تعابیری مانند «یُرِیدُونَ وَجْهَهُ» و «ابْتِغَاء مَرْضَاتِ اللّهِ» از آنها یاد شده است؛ تعابیری كه فهمیدنش دشوار است، اما نفهمیدن ما از ارزش آنها كم نمیكند.
وی افزود: در قرآن برای برخی افراد تعابیری مانند «یُحِبُّهُمْ وَیُحِبُّونَهُ» و «رَضِیَ اللّهُ عَنْهُمْ وَرَضُواْ عَنْهُ» به كار رفته است و این یعنی هر كار خوب و ارزشمندی مسبوق به عنایت، محبت و رضایت خداست.
آیتالله مصباح یزدی ادامه داد: در شرایطی كه گناه جامعه را پر كرده، فراهم شدن فضایی كه دل انسان متوجه مركز خوبیها و اهل بیت(ع) شود، از الطاف خداوند است؛ اهل بیتی كه همواره نسبت به ما محبت دارند و با وجود بدرفتاریها و بیادبیهای ما همچنان لطفشان را از ما دریغ نمیكنند.
وی همچنین گفت: اگر محبت همه مادران و پدران نسبت به فرزندانشان را جمع كنیم، به اندازه محبت حضرت ولی عصر(عج) نسبت به شیعیانش نمیشود؛ چون این محبت به سرچشمهای نامتناهی متصل است.
استاد اخلاق حوزه علمیه با اشاره به فرازی از دعای عرفه گفت: رضای خداوند علتی از ناحیه خود او ندارد؛ چه رسد كه بنده بخواهد كاری را كه موجب رضای خداوند میشود، انجام دهد. این تعبیر متضمن این مفهوم عالی است كه بنده از خودش چیزی ندارد كه به واسطه آن بتواند موجبات رضایت خدا را فراهم كند.
وی افزود: پس اینكه میگوییم «ما كاری را برای رضای خدا انجام دادیم» به این معناست كه خداوند آنقدر نسبت به ما لطف و محبت دارد كه به ما توفیق داد او را بشناسیم، او را دوست بداریم، در پی جلب رضایت او باشیم و به ما توفیق داد كاری را انجام دهیم كه مورد پسند اوست. در واقع سلسلهای از فیوضات و رحمتهای خاص خداوند زمینه را برای انجام كاری فراهم كرد كه مورد رضایت خداوند است.
استاد حوزه علمیه گفت: ما به درستی حقیقت مفهوم «اراده وجه الله» و «ابتغاء مرضاة الله» را درك نمیكنیم؛ آنچه ما میفهیم این است كه اولیای خدا رابطه خاصی با او دارند كه بالاتر از آن است كه عقل ما بفهمد.
علامه مصباح یزدی خاطر نشان كرد: به بیان ساده، انجام دادن كاری برای رضای خداوند یعنی اینكه انسان كاری را به خاطر اینكه خدا دوست دارد انجام دهد، حتی اگر بداند هیچ ثوابی بر عمل او مترتب نمیشود، و یا ممكن است موجب عذاب هم بشود. در واقع هیچ چشمداشتی از عمل خیر خود نداشته باشد.
حضرت استاد، حوزههای علمیه را یكی از مكانهایی عنوان كردند كه حضرت ولی عصر(عج) به آنها عنایت بیشتری دارند، و افزوند: پس باید قدر حضور در حوزه را بدانیم و پاكی آن را حفظ كرده و مراقب باشیم با گناه آلوده نشود.
وی با اشاره به روایات گفت: مكانهایی كه افراد حاضر در آن انگیزه بیشتری برای بندگی دارند، محل نزول و رفت و آمد ملائكه است.
این استاد حوزه علمیه افزود: ما باید قدر این توفیق را بدانیم كه جزء گروه اندكی هستیم كه به دنبال علوم اهل بیت(ع) هستند و شكرگزار این نعمت باشیم. شكر آن هم خوب درس خواندن و پرهیز از گناه و آلودگیهاست و شكر نعمت باعث افزایش آن خواهد شد.