برکات عالمگیر حضرت معصومه‌سلام‌الله‌علیها
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيم
الْحَمْدُللهِ رَبِّ الْعَالَمِینَ وَالصَّلاَةُ وَالسَّلامُ عَلَی سَیِّدِ الأنْبِیَاءِ وَ الْأَئِمَّةِ المَعصُومِین صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَیهِمْ أَجْمَعِین
بنده عاجزم از اینکه بتوانم آنچه مقتضای شکر این نعمت الهی است که امروز به ما مرحمت فرموده را به‌جا بیاورم و عاجزم از اینکه بتوانم استفاده‌ای که شایسته است از حضور شما عزیزان که افتخار خدمتگزاری حضرت ثامن‌الحجج‌صلوات‌‌الله‌‌عليه را دارید را به جا بیاورم.
به نظرم رسید خوب است در این فرصت، یک کلامی که از بزرگی شنیدم را به‌عنوان هدیه‌ای خدمت آقایان تقدیم کنم و آقایان هم اگر لطفی بفرمایند دعا کنند که امثال ما پیرهای گناهکار هم مورد عفو و عنایت‌شان قرار بگیرند.
به نظر می‌آید من این تعبیر را مکرر از مرحوم آیت‌الله بهجت‌رضوان‌‌الله‌‌علیه شنیدم. ایشان بعضی از مطالب را یک مقدار با ابهام می‌گفتند که اشخاص و أبطال قضیه درست شناخته نشوند؛ اینطور مصلحت می‌دانست. می‌فرمودند سؤال شد؛ اینکه چه کسی سؤال کرد؟ نمی‌فرمودند که چه کسی است و آن را هم نمی‌فرمودند که از چه کسی سؤال شد. می‌فرمودند سؤال شد که حضرت معصومه‌سلام‌‌الله‌‌عليها فقط برای مردم قم شفاعت می‌کنند یا برای همه مسلمان‌ها؟ جواب دادند میرزای قمی برای مردم قم کافی است، حضرت معصومه‌سلام‌‌الله‌‌عليها برای همه شفاعت می‌کنند؛ و گوینده‌ای می‌گفت اگر شیعیان، برکات این قبر مطهر و این مزار شریف را می‌دانستند و درست درک می‌کردند، از بس خاک این اطراف را برای تبرک برمی‌داشتند شاید الآن اطراف صحن حضرت معصومه‌سلام‌‌الله‌‌عليها یک خندق شده بود! منتها ما آن‌طور که بایدوشاید معرفت نداریم که در کجا زندگی می‌کنیم و چه برکاتی آناً فآناً نازل می‌شود.
این جمله هم باز مربوط به آقای بهجت‌رضوان‌‌الله‌‌علیه است، ناقلش هم آقای مسعودی هستند که از شاگردان آقای بهجت بودند و سال‌های زیادی تولیت آستانه را بر عهده داشتند. ایشان می‌گفتند من یک روز عصر داشتم در صحن می‌رفتم که دیدم آقای بهجت از آن طرف روبه‌رو آمدند و نگاهشان به گنبد حضرت معصومه‌سلام‌‌الله‌‌عليها افتاد. من رفتم سلام‌علیک و اظهار ارادت کردم. آقای بهجت فرمودند: مثل اینکه بعضی از طلاهای گنبد ریخته، شما فردا بیایید یک مقدار وجه پهلوی من هست به شما می‌دهم، بعد هم خودشان می‌رسانند، طلاهای گنبد را عوض کنید. ما فردا خدمت ایشان رفتیم و یک مبلغی که خیلی هم سنگین نبود و برای تبرک بود از ایشان گرفتیم و بعد دیگر نفهمیدیم چه طور رسید. به‌هرحال این‌قدر اهتمام به اینکه یک جایی از طلای گنبد حضرت معصومه‌سلام‌‌الله‌‌عليها ریخته و باید این‌جا را عوض بکنیم، آن‌هم از چه کسی؟! کسی مثل آقای بهجت که اصلاً به امور دنیا اعتنایی نداشت و ما چنین تصور می‌کنیم که برای ایشان طلا و نقره با خاک و شن فرقی نمی‌کرد، این‌قدر اهتمام داشته باشد که از عظمت این‌جا کاسته نشود. حالا چرا این‌قدر مهم است؟ برای اینکه ما آدمیزادها طوری خلق شدیم که بیشترین چیزی که توجه ما را به یک جهتی جلب می‌کند امور ظاهری است، باید ببینیم. اگر این گنبد و بارگاه نبود شاید بسیاری از بزرگان هم معلوم نبود که ماهی یا سالی یک بار یادشان بیفتد که این‌جا مدفن حضرت معصومه‌سلام‌‌الله‌‌عليها است یا نه، اما حالا از چند فرسخی که بیایید گنبد حضرت معصومه‌سلام‌‌الله‌‌عليها پیداست و خواه‌ناخواه توجهی پیدا می‌شود و این زمینه می‌شود برای اینکه بین قلب آن طرف با قلب صاحب این قبر یک رابطه برقرار شود و اصول تعالیم ادیان بر همین اصل ظاهر و باطن یا به قول امروزی‌ها نماد و واقعیت است. ما همه عباداتمان یک حرکات نمادین است، یک طرف بایستیم، دست‌مان را بالا ببریم، خم بشویم، مگر خدا این طرف است؟! مگر خدا مثلاً از خم شدن لذت می‌برد که در مقابلش خم بشویم؟! این‌ها یک حرکت نمادین است برای اینکه ما کوچکی خودمان را در مقابل خداوند متعال احساس کنیم و با این رفتارمان زمینه‌ای پیدا بشود که دلمان متوجه وجود مقدس الهی بشود. عین همین رفتار را نسبت به انبیا و اولیای خدا و ائمه اطهار و بعد هم کسانی که در درجه بعد قرار دارند داریم. در خصوص مقام بعضی‌هایشان، ما علم غیب که نداریم و عقل‌مان هم نمی‌رسد اما این را در بعضی از روایات داریم که اگر حضرت علی‌اکبر‌علیه‌‌السلام در کربلا شهید نمی‌شدند ایشان باید امام می‌شدند و نامزد امامت بودند، با اینکه جزو چهارده معصوم نبودند اما با معصومین فرقی نداشتند. امامت یک مقام رسمی بود. قدر متیقن عین همین مطلب درباره حضرت زهرا‌سلام‌‌الله‌‌عليها است که مقام‌شان از همه ائمه بالاتر بود با اینکه نه پیغمبر بودند و نه امام و شاید، حالا ما عرض می‌کنیم شاید، بعضی‌ها هم یقین داشته باشند که بعد از حضرت زهرا‌سلام‌‌الله‌‌عليها در عالم اسلام کسی به مقام حضرت معصومه‌سلام‌‌الله‌‌عليها نرسیده باشد؛ بنابراین فرارسیدن این ایام مبارک و میلاد حضرت معصومه‌سلام‌‌الله‌‌عليها را به همه شیعیان و به‌خصوص به کسانی که افتخار خادمی دستگاه ولایت را دارند تبریک عرض می‌کنم. جا دارد من دست و پای همه عزیزان را ببوسم و از آن‌ها خواهش بکنم که در تشرف‌شان که حتماً مورد لطف حضرت معصومه‌سلام‌‌الله‌‌عليها قرار می‌گیرند ما را هم فراموش نکنند.
و صلّی الله علی محمد و آله الطاهرین
