یاران على(علیه السلام) قاتلان حسین(علیه السلام)!

یاران على(علیه السلام) قاتلان حسین(علیه السلام)!

در زیارت عاشورا مى خوانیم كه خدا به ما كرامت عطا كرد كه حسین شناس شدیم. آیا ما واقعاً امام حسین(علیه السلام) را مى شناسیم؟ آیا ما بیش از مردم كوفه امام حسین(علیه السلام) را مى شناسیم؟ مردم كوفه كسانى بودند كه سالها امام حسین(علیه السلام) را در كنار امیرالمؤمنین(علیه السلام)دیده بودند. كوفه به اصطلاح پایتخت حضرت على(علیه السلام) بود، سالها در آنجا نماز خوانده بود، موعظه و سخنرانى كرده بود به محرومان كمك كرده بود، ایتام و بیوه زنان را سرپرستى كرده بود. بسیارى از همین كسانى كه براى كشتن امام حسین(علیه السلام) آمدند از كسانى بودند كه در ركاب حضرت على(علیه السلام) با معاویه جنگیده بودند. آیا فكر مى كردند روزى بیاید كه قاتل امام حسین(علیه السلام)بشوند؟! ابداً، ولى چنین روزى آمد. این اسمش فتنه است «و إن أصابته فتنه انقلب على وجهه» بعضى از افراد زیر پایشان سست است، از اول نیت بدى ندارند، دلشان مى خواهد كه به راه خوب بروند و خداپرست باشند، عبادت خدا را هم مى كنند «من الناس من یعبدالله» اما «على حرف» به یك شرط و در شرایط خاصى; همیشه خداپرست نیستند.

بنده به سهم خودم به این عزاداریها و عرض ارادتها به پیشگاه حضرت سیدالشهدا(علیه السلام) و این توفیقى كه نصیب شما به خصوص جوانان عزیز و پاك ـ كه هنوز آلوده به گناه نشده اید ـ گردیده كه در چنین مراسمى با این اخلاص شركت مى كنید غبطه مى خورم. خدا ان شاء الله این محبت و این عشق را روزافزون كند و این عشق را از شما نگیرد و این معرفت را ذخیره آخرتتان قرار دهد. ولى عزیزان من! ما باید نگران این باشیم كه نكند عبادت ما هم عبادت مشروط باشد، حسین دوستى ما هم شرط داشته باشد. اگر اوضاع عوض شود، دیگر معلوم نیست ما چقدر طرفدار حضرت سیدالشهدا(علیه السلام) باشیم. من نسبت به خودم خائف هستم. ان شاء الله كه همه شما ثابت قدم باشید. در همین زیارت عاشورا مى خوانیم «و أن یثبت لى عندكم قدم صدق فى الدنیا و الآخرة» از خدا مى خواهیم اكنون كه به حضرت سیدالشهدا(علیه السلام) و اولیائش معرفت داریم و با دشمنان او دشمن هستیم، ما را ثابت قدم بدارد. براى ثبات قدم تنها شناختن امام حسین(علیه السلام) كافى نیست «اكرمنى بمعرفتكم و معرفة اولیائكم و رزقنى البرائة من اعدائكم» آنهایى كه هم به روى دوستان و هم به روى دشمنان لبخند مى زنند، جزء اینها نیستند. پیروان واقعى امام حسین(علیه السلام) كسانى هستند كه با دوستان آن حضرت، دوست هستند و با دشمنان او هم دشمن هستند و خدا را شكر مى كنند كه این دشمنى را در دلهایشان قرار داده است و از خدا مى خواهند كه هم بر دوستى آنها نسبت به امام حسین(علیه السلام) بیفزاید و هم آن دشمنى را هم زیاد كند. و لذا قبل از اینكه به حضرت سیدالشهدا(علیه السلام) سلام كنند، ابتدا دشمنانش را لعن مى كنند اول صد بار لعن است و بعد از آن سلام. متأسفانه امروز در میان كسانى كه ادعاى شیعه امام حسین(علیه السلام) بودن را دارند، كسانى هستند كه مى گویند باید این زیارت نامه را عوض كرد لعنهاى آن را باید حذف كرد، چون دوران خشونت گذشته است! دیگر باید به روى همه حتى به روى دشمنان لبخند زد. آرى! خنده زدن به روى دشمنان بود كه بعضى از زمینه هاى انحراف را در گوشه و كنار این كشور اسلامى بوجود آورد. ان شاء الله كه در شهر شما این گونه نیست، اما در بعضى جاها بساط اختلاط نامشروع پسر و دختر، احیاء سنتهاى كفر، استفاده از مواد مخدر و مشروبات الكلى، شب نشینیها با تماشاى فیلمهاى ویدئویى مبتذل، در بین جوانها، كمابیش وجود دارد. چرا؟ چون با ترویج فرهنگ تساهل و تسامح، بغض نسبت به دشمنان را ضعیف كردند. گفتند: به دشمنان هم باید لبخند زد. وقتى به روى دشمنان لبخند زدند، با آنها معاشرت مى كنند; و در نتیجه، اخلاق، رفتار، فرهنگ و فسادشان را هم مى پذیرند.